Wielu miłośników psów z pewnością zetknęło się z sytuacją, gdy ich wierny towarzysz nagle zaczyna szczekać z różnych powodów. Szczekanie jest naturalnym sposobem komunikacji psów, jednak nadmierna ilość lub niewłaściwe momenty mogą stać się problematyczne. W tym artykule omówimy przyczyny, dla których psy szczekają oraz przedstawimy skuteczne sposoby zarządzania tym zachowaniem.

Przyczyny szczekania psów

1. Komunikacja: Szczekanie to sposób, w jaki psy komunikują się ze światem zewnętrznym. Mogą sygnalizować obecność intruza, inne psy, zwierzęta dzikie lub zmiany w otoczeniu.
2. Nuda lub Samotność: Psom może brakować bodźców i interakcji, co może prowadzić do szczekania z nudów lub tęsknoty za uwagą właściciela.
3. Strach i Niepokój: Psy mogą szczekać jako reakcję na nieznane lub przerażające sytuacje, próbując odstraszyć potencjalne zagrożenia.
4. Zbyt Dużo Energii: Brak aktywności fizycznej i umysłowej może sprawić, że pies będzie szczekać, by uwrażliwić właściciela na swoje potrzeby.

Skuteczne sposoby zarządzania szczekaniem

1. Zrozumienie: Pierwszym krokiem jest zrozumienie, dlaczego pies szczeka. Czy to reakcja na coś w otoczeniu, próba przyciągnięcia uwagi czy może wyraz niepokoju?
2. Trening i Wspólna Aktywność: Regularny trening i aktywność fizyczna i umysłowa pomagają psu pozbyć się nadmiaru energii i zapobiegają nudzie.
3. Pozytywne Wzmocnienie: Nagradzaj psa, gdy przestaje szczekać na komendę lub reaguje spokojnie w sytuacjach, które wcześniej wywoływały szczekanie.
4. Znaczniki Przywiązania: Umieszczenie znacznika dźwiękowego lub wibracyjnego może pomóc przerwać cykl szczekania.
5. Odwracanie Uwagi: Zwracaj uwagę psa na inne aktywności, takie jak zabawy interaktywne czy ćwiczenia posłuszeństwa, aby przerwać cykl szczekania.
6. Profesjonalna Pomoc: W przypadku, gdy szczekanie jest wynikiem lęku lub agresji, warto skonsultować się z behawiorystą zwierzęcym.

Pamiętaj, że cierpliwość i konsekwencja są kluczowe podczas pracy nad zmianą zachowania. Rozpoznawanie przyczyn szczekania i dostosowanie podejścia do konkretnej sytuacji pomoże w utrzymaniu harmonii w relacji z Twoim psem.

Zobacz także:

Jak skutecznie dbać o higienę psich uszu?

Recenzja karmy: Farma Tłoczona na zimno

Przysmaki dla psa – kiedy i po co je podawać?

Wszyscy właściciele psów z pewnością doświadczyli momentu zaskoczenia i obrzydzenia, gdy ich ulubieniec postanowił zainteresować się odchodami. To zachowanie, znane jako koprofagia, jest z pewnością niezwykłe i niezrozumiałe dla większości ludzi. Jednakże, istnieje kilka teorii i naukowych wyjaśnień, które mogą nam pomóc lepiej zrozumieć, dlaczego psy czasem podejmują tę obrzydliwą czynność.

1. Instynkty dzikie i ewolucyjne korzenie: Jednym z najpopularniejszych wyjaśnień koprofagii u psów są ich dzikie i ewolucyjne korzenie. W dzikiej naturze psy były drapieżnikami i zbieraczami, a ich przodkowie często musieli polegać na różnych źródłach pożywienia, w tym na padlinie. Zjedzenie odchodów mogło pomóc im uniknąć straty cennego pożywienia i dostarczyć im dodatkowej dawki składników odżywczych.

2. Zaspokajanie niedoborów żywieniowych: Koprofagia u psów może być wynikiem niedoborów żywieniowych lub niedoboru pewnych składników odżywczych w diecie. Psy mogą instynktownie próbować uzupełnić brakujące substancje, które nie są dostatecznie dostarczane przez ich zwykłe pożywienie. To zachowanie może być szczególnie widoczne u psów żywionych niskiej jakości karmą lub niewłaściwie zbilansowaną dietą.

3. Nauka od matki: Szczególnie u młodych szczeniąt, zjedzenie odchodów może być naśladowaniem matczynej opieki. W dzikiej naturze matki mogą zjadać odchody szczeniąt, aby utrzymać legowisko czyste i zabezpieczyć swoje potomstwo przed potencjalnymi drapieżnikami. Szczenięta uczą się przez naśladownictwo, dlatego jeśli matka wykazuje to zachowanie, szczenięta mogą to naśladować.

4. Ciekawość i badawczość: Psy są ciekawskie stworzenia, które często poznają świat poprzez obmacywanie, węszenie i, niestety, także przez smakowanie różnych rzeczy. Zjedzenie odchodów może wynikać z ich naturalnej badawczości i chęci zrozumienia otaczającego ich środowiska.

5. Zachowanie społeczne: W pewnych przypadkach, psy mogą zjadać odchody innych zwierząt, by zachować swoje terytorium lub zatuszować swoją obecność. Jest to zachowanie znane u niektórych drapieżników w świecie zwierząt.

6. Problemy zdrowotne i stres: W niektórych przypadkach, koprofagia u psów może być związana z problemami zdrowotnymi, takimi jak zaburzenia trawienne, pasożyty lub stres. Psy mogą zwracać się ku odchodom w poszukiwaniu ulgi lub w rezultacie pewnych problemów zdrowotnych.

Podsumowanie: Choć zachowanie związane z jedzeniem odchodów przez psy jest dla nas, ludzi, trudne do zrozumienia i często obrzydliwe, istnieje kilka teorii, które mogą pomóc wyjaśnić to zjawisko. Ewolucyjne korzenie, potrzeby żywieniowe, zachowania naśladowcze oraz ciekawość mogą współdziałać w prowadzeniu psów do tego nietypowego zachowania. Warto jednak pamiętać, że jeśli obserwujemy takie zachowanie u naszego psa, warto skonsultować się z weterynarzem, aby wykluczyć ewentualne problemy zdrowotne lub niedobory żywieniowe oraz dostosować dietę i środowisko naszego pupila, aby pomóc mu unikać tego typu zachowań.

Zobacz także:

Jak skutecznie dbać o higienę psich uszu?

Recenzja karmy: Farma Tłoczona na zimno

Przysmaki dla psa – kiedy i po co je podawać?

Ciąża urojona u psa – pojęcie

Ciąża urojona czy też ciąża rzekoma to termin odnoszący się do zachowania matczynego w połączeniu z fizycznymi oznakami ciąży po rui u niewykastrowanej suki, która w rzeczywistości nie jest w ciąży. Ciąża fałszywa może wystąpić u suczki, niezależnie od tego, czy została wcześniej pokryta, czy nie. Większość niepokrytych samic psów wykazuje pewne oznaki fałszywej ciąży po cyklu rui.

Objawy ciąży urojonej u psa

Oznaki ciąży urojonej zwykle pojawiają się od czterech do dziewięciu tygodni po poprzedniej rui i naśladują objawy prawdziwej ciąży. Do częstszych objawów ciąży rzekomej należy powiększenie gruczołu sutkowego z produkcją mleka lub bez, osowiałość, okresowe wymioty i zatrzymanie płynów w organizmie. Psy z urojoną ciążą często mają zmniejszony apetyt, ale rzadko tracą na wadze, prawdopodobnie z powodu nadmiaru zatrzymywanych płynów. Objawy te mogą wystąpić w każdym wieku i niekoniecznie następują po każdej rui. Nasilenie objawów klinicznych różni się u poszczególnych osób i może różnić się w zależności od cyklu u tego samego psa.

Zmiany behawioralne związane z ciążą rzekomą obejmują tak zwane „gniazdowanie”, aktywność macierzyńską, niepokój, zmniejszone zainteresowanie aktywnością fizyczną, a czasami nawet agresję. Można również zauważyć nadmierne chronienie zabawek lub innych małych przedmiotów.

Przyczyny psiej ciąży urojonej

Po cyklu rujowym suki jej jajniki zaczynają wytwarzać hormony, niezależnie od tego, czy jest w ciąży, czy nie. Hormony te przygotowują macicę do przyjęcia płodu i utrzymania ciąży. Jeśli pies jest w ciąży, hormony będą nadal produkowane na krótko przed narodzinami szczeniąt. Jeśli nie jest w ciąży, poziom hormonów zaczyna spadać po 4-6 tygodniach.

We wczesnych stadiach podwyższony poziom krążących hormonów powoduje zmiany imitujące ciążę. Gdy poziom hormonów spada u psa niebędącego w ciąży, wysyłają one sygnały do organizmu, które stymulują fałszywy poród i rozwój gruczołu sutkowego. Powód, dla którego te zmiany hormonalne występują u psa niebędącego w ciąży, pozostaje tajemnicą.

Leczenie psiej ciąży urojonej

Łagodne przypadki ciąży urojonej nie wymagają leczenia, ponieważ objawy ustąpią po około 14-21 dniach. Jeśli pies wydaje się fizycznie chory lub zmiany w zachowaniu są na tyle poważne, że budzą niepokój, należy niezwłocznie skontaktować się z weterynarzem.

Leczenie jest objawowe i może obejmować uspokojenie w celu złagodzenia niepokoju oraz podawanie leków moczopędnych w celu zmniejszenia produkcji mleka lub złagodzenia zatrzymywania płynów. Nie należy masować ani naciskać sutków podczas ciąży urojonej, ponieważ to tylko zachęci do większej produkcji mleka. W rzadkich przypadkach może być wymagane leczenie hormonalne.

Zalecana jest owariohisterektomia, aby zapobiec przyszłym epizodom, zwłaszcza jeśli suczka nie jest suczką hodowlaną. Chirurgiczna sterylizacja powinna być przeprowadzona po ustąpieniu wszystkich objawów. Jeśli zostanie wysterylizowana chirurgicznie, gdy wystąpią objawy ciąży rzekomej, objawy mogą utrzymywać się przez kilka tygodni, pomimo faktu, że została wysterylizowana.

Zobacz także:

Jak skutecznie dbać o higienę psich uszu?

Recenzja karmy: Farma Tłoczona na zimno

Przysmaki dla psa – kiedy i po co je podawać?

Cocker Spaniel to rasa psa pochodząca z Wielkiej Brytanii. Jest psem myśliwskim ofensywnym i aportującym. Obecnie najczęściej występuje jako pies do towarzystwa. Cocker spaniel to żywy i energiczny pies. Z natury cocker spaniel jest niestrudzony, aktywny i chętny do współpracy, ale także bardzo przytulaśny i czuły. Chce być gotowy i jest dość łatwy do nauczenia. Ale wiadomo też, że jest uparty i wymaga zaangażowanego, zaradnego, zdeterminowanego i co najmniej równie upartego właściciela.

Typowe problemy zdrowotne u Cocker Spanieli

Cocker Spaniele mogą być wspaniałymi zwierzętami domowymi dla odpowiednich właścicieli, bez względu na to, gdzie mieszkają i są znane z tego, że są bardzo towarzyskie. Niestety, podobnie jak wiele innych psów rasowych, są one narażone na pewne problemy zdrowotne związane z ich rasą:

1. Dysplazja stawu biodrowego – gdy staw biodrowy nie pasuje idealnie do siebie, co ostatecznie prowadzi do zapalenia stawów,
2. Atopia – alergie powodujące świąd skóry i infekcje uszu,
3. Problemy z uszami,
4. Problemy z oczami, w tym choroby dziedziczne,
5. Niektóre choroby autoimmunologiczne,
6. Choroby dziedziczne, w tym rodzinna nefropatia, neuropatia u dorosłych i zespół okaleczenia kości krzyżowej.

Opieka nad Cocker Spanielem

Cocker Spaniele są żywymi psami i pasują do dość aktywnych rodzin z dużą ilością czasu na zabawę. To sprytne psy, które uwielbiają sprawiać przyjemność i dlatego łatwo je wyszkolić we właściwych rękach. Są znane z tego, że są przyjaźni, jeśli są odpowiednio uspołecznieni z innymi psami i ludźmi. Są popularną rasą dla właścicieli, którzy nigdy wcześniej nie mieli psiaka ze względu na ich łagodny charakter.

Bez odpowiedniej ilości stymulacji i towarzystwa  Cocker Spaniel prawdopodobnie będzie próbował się zabawić – co może oznaczać, że niektóre meble i rzeczy padają ofiarą gryzienia.

Pielęgnacja

Cocker spaniele są bardzo wymagające pod względem pielęgnacji. Potrzebują codziennego szczotkowania, aby usunąć martwe włosy i zapobiec plątaniu się futra. Cocker Spaniel może potrzebować okazjonalnej kąpieli, jeśli podczas spacerów bardzo się ubrudzi (zwłaszcza zimą, jeśli zdecyduje się „zbadać” błotnistą kałużę).

Zobacz także:

Jak skutecznie dbać o higienę psich uszu?

Recenzja karmy: Farma Tłoczona na zimno

Przysmaki dla psa – kiedy i po co je podawać?

Psie przedszkole 

Przedszkole kojarzy nam się z placówką dla najmłodszych. Nie każdy wie, że takie miejsca powstają również dla psów. Choć psie przedszkole ma niewiele wspólnego z ośrodkiem dla dzieci, jest wspaniałą przygodą dla czworonoga i jego opiekuna. Pozwala naszemu psu poznać świat i zapewnia mu udany start w dorosłość.

Czym jest psie przedszkole?

Psie przedszkole to kurs, prowadzony przez ośrodki szkolenia psów. Mogą brać w nim udział tylko szczenięta, zazwyczaj około 4. miesiąca życia. Warunkiem uczestnictwa jest ukończenie szczepień, psiak nie może też wykazywać agresji w stosunku do innych zwierząt. Pod okiem wykwalifikowanego personelu uczy się podstawowych komend, poznaje różne sytuacje i zdobywa nowe doświadczenia. Oczywiście w kursie bierze udział również opiekun.

Nauka przez zabawę

Udział w psim przedszkolu jest znakomitym sposobem socjalizacji szczeniaka. Tam, w bezpiecznych warunkach i pod okiem odpowiedniej kadry, ma kontakt z ludźmi i innymi psami. Dowiaduje się, jak działa świat, oswaja lęk i próbuje nowych rzeczy. Nauka w tym wieku jest bardzo ważna. To, co pies wtedy pozna, nie będzie budziło później jego strachu.

12 zasad socjalizacji psa

Socjalizację psa warto prowadzić z zasadami tzw. “złotej dwunastki”. Według niej, przed 12. tygodniem życia szczeniak powinien nabyć 12 różnych doświadczeń, w tym poznać 12 różnych osób, bawić się z 12 psami, chodzić po 12 różnych powierzchniach itd. Wiele z takich sytuacji ma miejsce w psim przedszkolu. To tam pies oswaja się z innymi zwierzętami, poznaje nowe sytuacje i doznania, które niemożliwe byłyby do odtworzenia w domu.

 Budowanie relacji z opiekunem

Psie przedszkole jest też świetnym sposobem, żeby zbudować więź między psem a opiekunem. Uczymy się tam mowy ciała pupila, dowiadujemy się, jak zaspokajać jego potrzeby, nagradzać go i motywować. Możemy też uzyskać pomoc w zakresie jego wychowania i poznać innych miłośników zwierząt. To wspaniały pomysł na wspólne spędzenie czasu z psem.

Zobacz także:

Jak skutecznie dbać o higienę psich uszu?

Recenzja karmy: Farma Tłoczona na zimno

Przysmaki dla psa – kiedy i po co je podawać?

Pies z problemami behawioralnymi 

Psy nauczyły się żyć z ludźmi i przyzwyczajone są do zadowalania człowieka swoim zachowaniem. Jednocześnie należy pamiętać, że wymagają one ciągłego pobudzania, przez odpowiednie bodźce oraz szkolenia, aby w ramach codziennych zachowań nie wkradły się jakieś problemy destrukcyjne.

Agresja i zjadanie różnego rodzaju śmieci to dwa najczęstsze problemy z zachowaniem psów. Istnieje wiele nawyków zwierząt domowych, które właściciele również uważają za szkodliwe lub denerwujące. Jednak te dwa są najbardziej niebezpieczne dla psiaków oraz otaczających go ludzi i zwierząt.

W pierwszej kolejności, jeśli problem jest nowy i nietypowy w rutynie psa, należy rozważyć zabranie psa do weterynarza, aby wykluczyć jakiekolwiek problemy zdrowotne. Należy również zauważyć, że niektóre zachowania uważane za poważne dla niektórych właścicieli nie stanowią problemu dla innych. Na przykład niektórzy właściciele nigdy nie pozwoliliby swojemu psu spać z nimi w łóżku, podczas gdy inni wolą to. Niektórzy woleliby, żeby ich psy nie szczekały. Inni właściciele doceniają powiadomienie, gdy ktoś jest przy drzwiach.

Przyczyny problemów behawioralnych u psów

Przyczyn złego lub destrukcyjnego zachowania u psów może być wiele, począwszy od nudy, przez niedożywienie, po urazy lub choroby. Czasami wysyłamy złe sygnały, myśląc, że postępujemy właściwie. Na przykład, jeśli pies warczy lub szczeka na innego psa, można spróbować go podnieść lub pogłaskać. Jeśli to zrobimy, pies pomyśli, że jego zachowanie jest w porządku, a nawet może być ono postrzegane jako pożądane, aby zachowywać się agresywnie, ponieważ został nagrodzony przez swojego właściciela za to.

To samo dotyczy skomlenia, szczekania i wycia psów, aby zwrócić na siebie uwagę. Jeśli zareaguje się na tę nagłą zmianę w zachowaniu psa i zacznie z nim rozmawiać, bawić się z nim lub podawać mu jedzenie, zachowanie psa w ten sposób będzie w przyszłości kontynuowane.

Niektóre „dziwne” zachowania psów są instynktowne, niektóre to złe nawyki, które ukształtowały się z czasem, a niektóre mogą być oznakami zmian w stanie zdrowia.

Wpływ treningu na problemy behawioralne

W przypadku niektórych utrzymujących się problemów z zachowaniem psa należy skonsultować się ze specjalistą od zachowania psa. Większość właścicieli zwraca się do profesjonalistów o pomoc w radzeniu sobie z agresją czy lękiem separacyjnym. Eksperci ci mogą pomóc w treningu modyfikacji zachowania psa, bez względu na to, jak ciężki lub łagodny może być stan.

Można również spróbować wyszkolić psa samodzielnie. Wybór właściwego podejścia i bycie konsekwentnym ma kluczowe znaczenie dla sukcesu. Zawsze pamiętać należy, co chce się osiągnąć, a następnie należy znaleźć najlepszy sposób, aby to osiągnąć. Uzbroić przy tym należy się w wystarczająco dużo cierpliwości i smakołyków oraz unikać kary jako metody treningu.

Zobacz także:

Jak skutecznie dbać o higienę psich uszu?

Recenzja karmy: Farma Tłoczona na zimno

Przysmaki dla psa – kiedy i po co je podawać?

Kapryśna jesienna pogoda nie sprzyja długim spacerom. Krótkie dni i deszczowa aura sprawiają, że więcej czasu spędzamy w domu. Dotyczy to też naszych psów. Pupil, który nie może wyszaleć się na świeżym powietrzu, szybko zaczyna się nudzić. Brak wyzwań to prosta droga do problemów behawioralnych – jeśli nasz psiak nie ma gdzie spożytkować swojej energii, może to skutkować niszczeniem przedmiotów lub agresją. Gdy za oknem plucha, zamiast zagrzebywać się z pupilem pod kocem, warto zaprosić go więc do wspólnej zabawy.

Przeczytaj, jak zorganizować psu czas i zamienić monotonne jesienne wieczory w niesamowitą rozrywkę dla Was obojga.

1. Poszukiwanie smakowitych skarbów

Węch to najważniejszy zmysł naszego czworonożnego przyjaciela. Dzięki nosowi eksploruje świat, a poznawanie nowych zapachów na spacerze to dla niego najlepsza rozrywka. Węszenie jest też fantastycznym punktem wyjścia do wspólnej zabawy. Poukrywaj ulubione smakołyki psa w różnych miejscach domu. Porozrzucaj je pod łóżkiem, na oparciu krzesła czy w butach domowników. Jesteśmy pewni, że Twój pies nie spocznie, póki nie znajdzie ich wszystkich.

2. Przysmaki w kuli lub kocyku

Świetnymi zabawkami, które wykorzystują zamiłowanie psa do węszenia, są kule i maty węchowe. Złożone z kolorowych, przeplatających się pasków, pomiędzy którymi ukrywa się przysmaki, zachęcają psa do szukania. Można zrobić je samodzielnie ze skrawków polaru. Innym narzędziem do zabawy może być koc – wystarczy wysypać na nim smakołyki, a następnie zwinąć go w rulon. Pies musi wtedy trochę pogłówkować, żeby do nich się dostać.

3. Rozpoznawanie przypraw

Jeśli Twój przyjaciel bez problemów radzi sobie ze znajdywaniem przysmaków, warto zainteresować się niesamowitą aktywnością, jaką jest nosework. To sport oparty na pracy psów policyjnych, który polega na detekcji rozmaitych zapachów. Wiele noseworkowych ćwiczeń możesz wykonywać w domu. Zaopatrz się w identyczne puszki, jedną z nich zostaw pustą, w innej schowaj aromatyczne przyprawy – laskę cynamonu lub goździki. Nagradzaj psa, gdy prawidłowo wskaże źródło zapachu.

4. Zabawa w chowanego

Nie ma chyba takiej osoby na świecie, która jako dziecko nie bawiła się w chowanego. Ta gra, wymagająca pomysłowości i refleksu, zapewnia wiele emocji. Warto nauczyć jej także swojego psa. Zaangażuj do tego innych domowników – niech zajmą uwagę pupila, podczas gdy Ty schowasz się w innym pomieszczeniu, za drzwiami lub w szafie. Potem zawołaj psa i pozwól mu siebie szukać. Zabawa gwarantowana!

5. Powrót do przeszłości

Jesienna słota to dobra okazja, aby przejrzeć stare zabawki psa. Zapewne Twój czworonóg ma swoją szufladę lub skrzynię, w której trzymasz kupione dla niego maskotki, piłeczki i gryzaki. Warto przejrzeć trzymane tam skarby – na pewne znajdziecie coś, co zainspiruje Was do wspólnej zabawy. Być może znajdziecie ukochany przedmiot z dzieciństwa, który z powrotem obudzi w Twoim pupilu szczenięcą radość?

6. Przeciąganie z psem

Szarpak znajduje się w wyprawce niemal każdego psa. Większość czworonożnych przyjaciół uwielbia zabawy w przeciąganie! W ten sposób zaspokaja swoje naturalne instynkty i buduje relację z opiekunem. Do klasycznego szarpania włącz elementy zabawy w berka – goń psa, kiedy tylko uda mu się zabrać szarpak lub uciekaj, kiedy to Ty masz przewagę. Pozwalaj czasem pupilowi wygrać – w ten sposób budujesz jego pewność siebie.

7. Tor z przeszkodami

Ograniczony metraż mieszkania nie sprzyja bieganiu, niektóre przedmioty można wykorzystać jednak w ćwiczeniach ruchowych. Z mebli możesz zrobić tor przeszkód, a z kija od szczotki przeszkodę, którą trzeba przeskoczyć. Przydadzą się też kartony po paczkach – wskakiwanie na nie nauczy psa większej świadomości ciała. Możesz też pokazać swojemu przyjacielowi, jak robić slalom między swoimi nogami. Ogranicza Cię tak naprawdę tylko Twoja wyobraźnia!

 8. Nauka komend

Czy wiesz, że 10 minut treningu intelektualnego psa męczy go tak samo jak 30 minut spaceru? Podczas planowania wspólnych aktywności pamiętaj o tym, aby trenować nie tylko ciało psa, ale też jego umysł. Zabawa w domowym zaciszu to wspaniała okazja, aby przypomnieć pupilowi komendy, które już umie i nauczyć go nowych. W ten sposób w znakomity sposób budujesz komunikację między Wami.

9. Rozpoznawanie słów

Jeśli Twój pies lubi intelektualne rozrywki, do powtarzania komend warto włączyć też naukę słów. Połóż przed psem trzy różne zabawki i poproś go o przyniesienie jednej z nich. Jeśli nauczy się jej nazwy i poda Ci właściwy przedmiot, nagródź go pochwałami i przysmakiem. Po kilku sesjach takiej zabawy bezbłędnie będzie wiedzieć, co masz na myśli!

 10. Sesja głaskania

Po szalonej zabawie przychodzi czas na odrobinę relaksu. Wspaniałym pomysłem na wspólne spędzenie czasu będzie głaskanie lub masaż. Nie ma jednego sposobu masowania psa, trzeba to dostosować do preferencji naszego czworonoga. Ważne, by go wyciszyć, polepszyć sen, rozluźnić mięśnie. Głaskanie ma też ogromny wpływ na człowieka – nie tylko zacieśnia naszą relację z psem, ale też sprawia, że stajemy się dzięki niemu szczęśliwsi.

Zobacz także:

Jak skutecznie dbać o higienę psich uszu?

Recenzja karmy: Farma Tłoczona na zimno

Przysmaki dla psa – kiedy i po co je podawać?

Relacja z psem jest źródłem ogromnej miłości, wymaga jednak czasu, pracy i zaangażowania. Często podczas wychowania czworonoga napotykamy różne trudności. Problem behawioralny to zachowanie psa, które jest kłopotliwe dla otoczenia. Najczęściej to wynik błędów, popełnianych nieświadomie przez opiekuna. Problemy behawioralne są też efektem niezaspokojonych psich potrzeb. Biorą się z nudy, niedostatecznej ilości zainteresowania czy niezrozumienia reakcji psa. Przeczytaj, z jakimi problemami najczęściej mierzą się opiekunowie psów i jak można je rozwiązać.

Lęk separacyjny

Lęk separacyjny to jedno z najczęściej występujących zaburzeń behawioralnych. Szacuje się, że cierpi na nie nawet od 20 do 40 procent czworonogów! To grupa zachowań, polegająca na występowaniu silnego stresu, gdy pies zostaje sam w domu. Pozbawiony obecności człowieka, pupil reaguje w różny sposób — rozpaczliwym szczekaniem lub wyciem, niszczeniem przedmiotów, drapaniem w drzwi, załatwieniem się, uporczywym chodzeniem w kółko.

Lęk separacyjny jest efektem źle przeprowadzonego treningu samotności. Często pojawia się u psów z adopcji lub wcześnie zabranych od matki, które wytwarzają zbyt silną więź z opiekunem. Aby pozbyć się tego problemu, należy uczyć pupila samodzielności od jego pierwszych dni w domu. Na początku zostawiajmy go samego w innym pomieszczeniu, potem wychodźmy z domu, stopniowo zwiększając czas nieobecności. Niektórym psiakom w oswojeniu samotności pomaga włączone radio lub telewizor. Przyda się też kamerka, która umożliwi nam oglądanie zachowania pupila na ekranie telefonu, gdy nie ma nas w domu. Jeśli te działania nie pomagają, zwróćmy się koniecznie do behawiorysty. Psom z silnym lękiem separacyjnym czasami potrzebne jest nawet wsparcie farmakologiczne.

Niszczenie przedmiotów

Porwane na strzępy poduszki, pogryzione nogi od stołu, zniszczone buty… Niejeden opiekun załamie ręce, zastając po powrocie do domu prawdziwe pobojowisko. Niszczenie naszych rzeczy może, ale nie musi być objawem lęku separacyjnego. Często pies wykazuje destrukcyjne zachowania także podczas obecności opiekuna w domu. Dzieje się tak z prostego powodu — nasz pupil po prostu się nudzi. Szybkie wyjście na dwór i nasypanie karmy do miski nie wystarczą, by zaspokoić potrzeby psa. Do codziennej rutyny warto wprowadzić długi spacer, polegający na odkrywaniu nowych miejsc, a także węszenie i trening intelektualny — nawet krótką naukę nowych komend. Pies, który nie ma możliwości się zmęczyć, cierpi na nadmiar energii. To dlatego niszczy przedmioty w domu.

Żebranie

Próbujesz jeść obiad w spokoju, a Twój pies wpatruje się w Ciebie oczami wielkości spodków do talerzy? Piszczy, szczeka, trąca Cię łapką i próbuje zrobić wszystko, żebyś podzielił się jedzeniem? Żebranie to bardzo częsty problem i wynika niestety z niekonsekwencji opiekunów. Zazwyczaj wśród domowników znajdzie się przynajmniej jedna osoba, która nie umie odmówić błagalnemu spojrzeniu psa i dzieli się z nim jedzeniem. To uczy go, że żebranie przynosi efekt. Rozwiązaniem problemu jest tylko żelazna konsekwencja. Trzeba ignorować żebrzącego psiaka, odsyłać go na swoje posłanie i twardo pokazywać mu, że nie ma szans na kąski z naszego talerza. Ważne, aby uczulić też na to pozostałych domowników.

Nadmierne szczekanie

Za pomocą szczekania pies komunikuje się z otoczeniem i swoją rodziną. Uporczywe hałasowanie może być jednak uciążliwe nie tylko dla opiekuna, ale też dla jego sąsiadów. Zaobserwuj, w jakich sytuacjach Twój pupil nadmiernie szczeka. Czy próbuje zwrócić Twoją uwagę, bo zwyczajne się nudzi? Czy robi to, kiedy jest głodny? Może ostrzega Cię w ten sposób przed niebezpieczeństwem, a na horyzoncie pojawiło się coś, co wyjątkowo go zdenerwowało? Zidentyfikowanie, w jakich sytuacjach pies uporczywie szczeka, pomoże Ci pracować z nim nad tym problemem. Ważne, aby w takich sytuacjach nie reagować krzykiem – taka reakcja wystraszy psa i spotęguje tylko jego pobudzenie. Pomoże odwrócenie uwagi i nauka komend. Większość psów nie ma problemów z nauką polecenia “daj głos”. Kiedy już ją opanuje, warto wprowadzić też komendę “cisza”.

Agresja

Agresja jest jednym z najpoważniejszych problemów behawioralnych. Zmagający się z nią pies stanowi zagrożenie nie tylko dla nas, ale też dla innych osób i zwierząt.  Należy podkreślić, że do agresywnych zachowań należy nie tylko bezpośredni atak. To także rzucanie się na inne czworonogi, warczenie, ostrzegawcze pokazywanie zębów. Walcząc z tym problemem behawioralnym, należy sprawdzić, czy zachowanie psa nie jest wynikiem dolegliwości zdrowotnych. Agresja może wynikać z bólu. Żeby wyeliminować ten problem, trzeba znaleźć jego przyczynę. Czy pies ma traumę, czy czuje się zagrożony, niepewny? Zwalczanie zachowań agresywnych może być złożonym procesem. Jeśli nasz pies ma ten problem, koniecznie zwróćmy się o natychmiastową pomoc do specjalisty.

Jeśli nasz pupil wykazuje któreś z opisanych wyżej zachowań, warto jak najszybciej zareagować. Problem nie zniknie sam – to my musimy pomóc naszemu psu. Czasami wystarczy niewielka zmiana, aby osiągnąć naprawdę spektakularne efekty. Ze wszystkim pomoże nam behawiorysta – jeśli czujemy się bezradni, nie wahajmy się poprosić o pomoc.

Zobacz także:

Jak skutecznie dbać o higienę psich uszu?

Recenzja karmy: Farma Tłoczona na zimno

Przysmaki dla psa – kiedy i po co je podawać?

Badania przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu w Pensylwanii, nie pozostawiają złudzeń – najbardziej agresywne są…psy małych ras. Niepozornie wyglądające jamniki czy niewielkie chihuahua statystycznie najczęściej atakują obcych, warczą na właścicieli czy też wchodzą w konflikty z innymi zwierzętami. Agresywne lub dziwne zachowania psa nie zawsze wynikają jednak z natury pupila. Duży wpływ na usposobienie czworonoga ma bowiem sposób jego wychowania. O czym zatem pamiętać, decydując się na adopcję małego psa?

Czy małe psy są agresywne?

Badania amerykańskich naukowców wskazują, że niektóre czworonogi mogą mieć genetyczne predyspozycje do agresywnych lub osobliwych zachowań. Na ten problem w największym stopniu narażone są małe rasy psów – to właśnie one najczęściej wykazują stany lękowe, których skutkiem jest atakowanie ludzi i zwierząt. Warto jednak wiedzieć, że agresja pupila często jest reakcją na sytuację lub konsekwencją zaniedbań w socjalizacji czworonoga. Zwierzę przeważnie atakuje wówczas, gdy czuje lęk, a także po to, aby się bronić. Niektóre zachowania mogą jednak wynikać z tzw. syndromu małego psa. Na czym dokładnie on polega?

Czym jest syndrom małego psa?

Przywołanym wyżej terminem opisuje się wszystkie te zachowania psa, które mają rekompensować jego niewielki wzrost. Ich przejawy mogą być różne. Pupil, którego dotyczy ten problem, bywa agresywny, hałaśliwy, uparty, a także natarczywy i nachalny. Warto jednak pamiętać, że takimi zachowaniami mogą odznaczać się nie tylko małe rasy psów. Gryzienie, nadmierne szczekanie czy szukanie uwagi, to również domena szczeniąt średnich i dużych ras, które w pierwszym okresie życia próbują w ten sposób zdominować otoczenie.

Najczęstsze błędy w wychowaniu popełniane przez właścicieli psów małych ras

Zachowanie psów wynika z różnych czynników, a w tym cech charakteru, doświadczeń z przeszłości oraz sposobu traktowania przez właściciela. Szczególnie istotny wydaje się ten ostatni problem. Opiekunowie często akceptują agresywne lub dziwne zachowania psa, tłumacząc, że przecież tak słodko wyglądający pupil nikomu nie zrobi krzywdy. Dla czworonoga taka postawa właściciela jest z kolei informacją, że dane zachowanie jest akceptowalne. Zdaniem amerykańskich naukowców psy małych ras są również rzadziej szkolone. Tymczasem odpowiedni trening może bardzo pomóc w socjalizacji pupila.

Częstym błędem jest również ignorowanie problemu. Zaburzenia zachowania psów mogą wynikać z tego, że pupil nie radzi sobie z emocjami, lub też zmaga się z traumatycznymi przeżyciami, które uniemożliwiają mu normalne funkcjonowanie. Dlatego z czworonogami, które cierpią na zaburzenia lękowe, wykazują zachowania reaktywne, lub też mają duże braki w socjalizacji, warto udać się do behawiorysty. Specjalista dokona interpretacji zachowań psa oraz dobierze odpowiednią terapię.

Pies to nie zabawka!

Psy małych ras, ze względu na swój niepozorny wygląd, często traktowane są w sposób przedmiotowy. To również może wyzwalać agresję. Noszenie czworonoga na rękach czy w torebce, natarczywe przytulanie, czy wreszcie przebieranie pieska w rozmaite ubranka, może skutkować tym, że pupil poczuje się zdominowany i nieszczęśliwy. Pamiętaj zatem, że pies to żywa istota. Tak jak człowiek potrzebuje własnej przestrzeni i odrobiny niezależności. Przekraczanie granic psa również może skutkować agresją z jego strony.

Co zrobić, aby zmienić dziwne zachowanie psa?

Zastanawiasz się co zrobić, aby mały pies przestał być agresywny? W pierwszej kolejności pomyśl o szkoleniu i socjalizacji. Pamiętaj, aby już od chwili, gdy pupil pojawi się w Twoim domu, uczyć go odpowiednich zachowań. Postępuj przy tym konsekwentnie, ale łagodnie. Małe psy są doskonałymi obserwatorami i szybko wyczują, że właściciel „przymyka oko” na pewne zachowania, które w przyszłości mogą stwarzać duży problem.

W socjalizacji psów małych ras dużą rolę odgrywają spacery. Są one dla czworonoga doskonałą okazją do poznania otoczenia oraz kontaktu z innymi zwierzętami. Zadbaj jednak o to, by pies podczas przechadzki czuł się komfortowo. Mniejszego pupila zapnij w szelki dla psów, które nie będą krępowały jego ruchów. Gdy zwierzę nieco podrośnie, bardziej praktyczna okaże się obroża oraz smycz dla psa, najlepiej taka z możliwością regulacji długości taśmy.

Interpretacja zachowań psa może przysparzać wiele trudności, dlatego, jeśli coś szczególnie Cię niepokoi, udaj się z pupilem do psiego behawiorysty. Specjalista ustali, gdzie leży przyczyna problemu oraz zaproponuje taki program treningowy, który pozwoli psu szybciej dostosować się do życia w nowym otoczeniu.

Jak się bawić z małym psem?

Każdy pies, niezależnie od rasy, potrzebuje jakiejś rozrywki. Tego rodzaju aktywność pozwala zwierzęciu nie tylko rozładować emocje, lecz również zaspokoić potrzeby, ograniczając ryzyko niepożądanych zachowań, jak np. gryzienie butów czy niszczenie mebli. Warto przy tym wykorzystać zabawki dla psów, takie jak piłki czy sznurki. Wymienione wyżej akcesoria z pewnością zainteresują każdego pupila. Pamiętaj, że wspólna zabawa może także wpływać na rozwój psiego intelektu. Węszenie czy gry strategiczne to również doskonała okazja, aby nauczyć czworonoga nowych komend. Aby nauka przebiegała szybciej, postaraj się wzmacniać pozytywne zachowania pupila. Przytulenie czy przysmaki dla psa z pewnością okażą się atrakcyjną formą nagrody.

Zmysł węchu jest bardzo istotny dla życia i rozwoju psa, a klasyczne zabawki często nie dają zwierzęciu możliwości pracy nosem. Warto zaopatrzyć pupila w matę węchową, która pozwala zaspokoić naturalną potrzebę węszenia. W naturze psa leży tropienie w celu zdobycia pożywienia, a mata węchowa daje tego namiastkę i sprawia, że zmysły zwierzaka są zaspokojone.

Mata węchowa – jak to działa?

Mata węchowa to zabawka dla psa do węszenia, która daje możliwość trenowania unikatowego daru, którym jest wyostrzony zmysł węchu. Zabawa z matą węchową jest łatwa, intuicyjna i przyjemna. Przedmiot wystarczy rozłożyć na podłodze, we fałdach materiału ukryć smakołyki i przekonać psiaka do poszukiwania jedzenia. Początkowo zwierzę może nie rozumieć zabawy, dlatego stopniowo trzeba go z nią zapoznać,
wykorzystując intensywnie pachnące przekąski. Zaawansowanemu użytkownikowi maty węchowej można sukcesywnie podnosić poziom trudności, wykorzystać kreatywność i różnorodne przysmaki. 

Dlaczego konieczne jest dbanie o zmysł węchu u psa?

Otoczenie daje psu coraz mniej możliwości do pracy nosem, zwykle do wykonywania komend i zabawy potrzebuje jedynie wzroku i słuchu. Zmysł węchu odgrywa jednak niebagatelną rolę w rozwoju psa – pozwala na stymulację psychiczną, skupienie, koncentrację i budowanie czujności, dlatego tak ważny jest wybór odpowiedniej zabawki edukacyjnej dla psa. Mata węchowa jest idealnym rozwiązaniem, a węszenie w celu
poszukiwaniu ukrytych przysmaków niejednokrotnie zmęczy pupila bardziej niż długi spacer.

Jak tworzone są maty węchowe?

Zabawki edukacyjne dla psa tworzone są ręcznie według zamówienia. Personalizacji podlegają kolory oraz rozmiar maty węchowej. Wybierać można spośród wielu pięknych kolorów i trzech wariantów rozmiaru, który dopasować należy do wielkości pieska. Całość wykonana jest z materiałów najwyższej jakości. Strefa szukania przysmaków powstaje z miękkiej dzianiny polarowej, a podstawa jest antypoślizgowa, aby zabawka nie przesuwała się po podłodze.

Praktyczność maty węchowej

Mata węchowa jest elastyczna i dzięki innowacyjnej formie szycia można ją dowolnie składać, dzięki czemu zmieści się do torebki, torby treningowej czy podróżnej. Zabawkę dla psa do węszenia można zabrać wszędzie, aby psiakowi w żadnych okolicznościach nie zabrakło odpowiedniego wysiłku psychicznego. Wystarczy kawałek płaskiej powierzchni, by psiak mógł spokojnie zająć się treningiem nosa. Zabawka edukacyjna w postaci maty
węchowej dla psa, jest łatwa w utrzymaniu, można ją prać w pralce w temperaturze 30 stopni.

Zalety maty węchowej

Podstawową zaletą tej zabawki edukacyjnej dla psa jest dbanie o prawidłowy rozwój psychiczny i dostarczenie odpowiedniej dawki rozrywki. Mata węchowa sprawdzi się, gdy psiak je zbyt szybko lub jest niejadkiem. Forma zdobywania pokarmu na pewno zachęci go do jedzenia. Ponadto sprawdzi się szczególnie u psów nadpobudliwych w celu wyciszenia, natomiast u starszych, chorych, w trakcie leczenia czy też niepełnosprawnych pupili – będzie idealną alternatywą dla aktywności fizycznej.

Zobacz także:

Jak skutecznie dbać o higienę psich uszu?

Recenzja karmy: Farma Tłoczona na zimno

Przysmaki dla psa – kiedy i po co je podawać?