Rasy psów

Cane Corso to jedna z najbardziej imponujących ras psów, znana ze swojej siły, inteligencji i lojalności. Pochodzący z Włoch, ten muskularny i odważny czworonóg od wieków był wykorzystywany jako pies stróżujący, myśliwski oraz obrońca rodziny. Współcześnie Cane Corso cieszy się popularnością jako doskonały pies rodzinny, który łączy cechy oddanego przyjaciela i niezawodnego stróża.

Historia rasy

Cane Corso to rasa o starożytnym rodowodzie, wywodząca się bezpośrednio od rzymskich molosów, które towarzyszyły legionistom w podbojach Europy. Po upadku Cesarstwa Rzymskiego Cane Corso znalazły swoje miejsce na włoskich farmach, gdzie pełniły funkcję psów stróżujących, polujących na dzikie zwierzęta oraz pomagających w pracy z bydłem.

Na przestrzeni wieków rasa niemalże wyginęła, jednak w drugiej połowie XX wieku rozpoczęto intensywne prace nad jej odbudową. Dziś Cane Corso jest cenioną rasą na całym świecie i zdobywa coraz większą popularność.

Wygląd i cechy fizyczne

Cane Corso to duży, atletyczny pies o harmonijnej budowie ciała. Dorosły osobnik może ważyć od 40 do 50 kg, a jego wysokość w kłębie wynosi około 60-70 cm. Charakterystyczne dla tej rasy są:

Krótka, gęsta sierść w kolorach czarnym, szarym, płowym lub pręgowanym.
Mocna, dobrze rozwinięta muskulatura.
Szeroka głowa z charakterystycznym krótkim pyskiem i mocnymi szczękami.
Inteligentne, czujne oczy, które odzwierciedlają pewność siebie i determinację.

Charakter i usposobienie

Cane Corso to pies niezwykle inteligentny, lojalny i odważny. Jest naturalnym stróżem i obrońcą, ale jednocześnie przy odpowiednim wychowaniu staje się wspaniałym towarzyszem rodziny. Do jego najważniejszych cech należą:

Oddanie właścicielowi – Cane Corso jest niezwykle przywiązany do swojej rodziny i nie lubi długiej rozłąki.
Instynkt ochronny – z natury jest czujnym strażnikiem, który nie zawaha się stanąć w obronie swojego domu.
Spokojne usposobienie – mimo swojej siły i wielkości, Cane Corso jest zrównoważony i nieagresywny bez wyraźnego powodu.
Łatwość w nauce – dobrze prowadzony Cane Corso jest posłuszny i szybko przyswaja komendy, co czyni go doskonałym psem do szkolenia.

Wychowanie i szkolenie

Ze względu na swoją siłę i instynkt ochronny, Cane Corso wymaga konsekwentnego wychowania już od szczenięcia. Ważne jest, aby właściciel był stanowczy, ale jednocześnie łagodny i cierpliwy. Odpowiednia socjalizacja od pierwszych miesięcy życia jest kluczowa, aby pies dobrze funkcjonował w różnych sytuacjach i nie wykazywał nadmiernej podejrzliwości wobec obcych.

Szkolenie powinno obejmować:

Nauczanie podstawowych komend (np. „siad”, „zostań”, „do mnie”).
Pracę nad kontrolą emocji i hamowaniem instynktów obronnych.
Przyzwyczajanie do różnych środowisk, ludzi i zwierząt.
Stymulację umysłową i fizyczną – Cane Corso lubi zadania wymagające myślenia i aktywności fizycznej.

Zdrowie i pielęgnacja

Cane Corso to rasa stosunkowo zdrowa, ale jak każdy duży pies może być podatna na pewne schorzenia, takie jak:

Dysplazja stawu biodrowego i łokciowego – typowa dla dużych ras, dlatego ważne jest kontrolowanie masy ciała i unikanie nadmiernego obciążania stawów w młodym wieku.
Skręt żołądka – niebezpieczna przypadłość, której można zapobiegać, podając mniejsze porcje jedzenia i unikając intensywnego wysiłku po posiłkach.
Problemy skórne – krótka sierść wymaga regularnego sprawdzania stanu skóry, aby uniknąć alergii i podrażnień.

Pielęgnacja Cane Corso jest stosunkowo prosta. Regularne szczotkowanie raz w tygodniu wystarczy, aby usunąć martwe włosy i utrzymać sierść w dobrej kondycji. Konieczne jest również dbanie o higienę uszu, oczu i zębów, aby zapobiegać infekcjom.

Aktywność i potrzeby ruchowe

Cane Corso to pies o wysokim poziomie energii, który potrzebuje regularnej aktywności fizycznej. Długie spacery, bieganie, treningi posłuszeństwa czy zabawy interaktywne to idealne sposoby na spożytkowanie jego energii. Brak odpowiedniej dawki ruchu może prowadzić do problemów behawioralnych, takich jak nadmierna ekscytacja czy destrukcyjne zachowania.

Dla kogo Cane Corso?

Cane Corso to pies wymagający odpowiedzialnego i doświadczonego właściciela. Nie jest to rasa odpowiednia dla osób, które nie mają doświadczenia w prowadzeniu dużych i silnych psów. Idealnym opiekunem będzie osoba aktywna, konsekwentna i gotowa poświęcić czas na szkolenie oraz odpowiednią socjalizację.

Zaletą Cane Corso jest jego lojalność, oddanie rodzinie i naturalna chęć ochrony bliskich. To doskonały pies dla osób poszukujących wiernego towarzysza, który jednocześnie będzie niezawodnym stróżem.

Podsumowanie

Cane Corso to rasa o wyjątkowych cechach – inteligentna, silna, lojalna i doskonale nadająca się zarówno do roli stróża, jak i przyjaciela rodziny. Odpowiednio wychowany i prowadzony Cane Corso odwdzięczy się miłością i oddaniem, jednocześnie zapewniając bezpieczeństwo swoim opiekunom. To pies dla ludzi, którzy rozumieją jego potrzeby i są gotowi zainwestować czas w szkolenie oraz aktywność fizyczną. Jeśli szukasz wiernego, majestatycznego i niezawodnego psa – Cane Corso może być idealnym wyborem!

Podenco z Ibizy (Ibizian Hound) Łowca o wielkim sercu !

Podenco z Ibizy, znany również jako Podenco Ibicenco, to rasa psów, która przez wieki fascynowała ludzi swoją niezwykłą elegancją, inteligencją i umiejętnościami łowieckimi. Mimo że wciąż nie jest tak popularny jak inne rasy myśliwskie, Podenco Ibicenco to pies o wielu zaletach, który może być zarówno niezastąpionym towarzyszem, jak i niezwykle skutecznym łowcą.

Historia rasy

Podenco z Ibizy to jedna z najstarszych ras psów myśliwskich na świecie. Jego korzenie sięgają starożytnego Egiptu, skąd psy o podobnej budowie były przewożone na wyspy Morza Śródziemnego, w tym na Ibizę, przez Fenicjan i Kartagińczyków. Istnieją dowody, że psy przypominające dzisiejszego podenco były przedstawiane na egipskich malowidłach sprzed ponad 5000 lat.
Na Ibizie i sąsiednich Balearach rasa ta przez wieki była selekcjonowana pod kątem zdolności myśliwskich. Podenco Ibicenco jest szczególnie ceniony za swoje umiejętności w polowaniu na króliki i inne drobne zwierzęta, a także za zdolność pracy zarówno indywidualnej, jak i w grupie.

Wygląd i cechy fizyczne

Podenco Ibicenco to smukły, atletyczny pies o długich nogach i delikatnej, ale muskularnej sylwetce. Charakteryzuje się dużymi, wyprostowanymi uszami, które nadają mu bardzo czujny i inteligentny wygląd. Jego oczy mają migdałowy kształt i zazwyczaj są w odcieniach bursztynu, co podkreśla jego bystre spojrzenie.
Psy tej rasy występują w trzech odmianach szaty: krótkowłosej, szorstkowłosej i długowłosej. Najczęściej spotykane są psy o sierści krótkiej, choć szorstkowłose również cieszą się popularnością. Dominujące kolory to biały i rudy w różnych odcieniach, często występujące w łaciatym wzorze.
Podenco Ibicenco osiąga od 60 do 72 cm wysokości w kłębie i waży od 20 do 29 kg. Pomimo swojej wielkości jest niezwykle lekki i zwinny, co sprawia, że jest doskonałym biegaczem i skoczkiem.

Charakter i temperament

Podenco Ibicenco to pies o wyjątkowej inteligencji i niezależności. Jest znany z ogromnej bystrości i umiejętności podejmowania decyzji w trakcie polowania, co czyni go jedną z najbardziej samodzielnych ras psów myśliwskich. Jednak w relacjach z ludźmi może być nieco powściągliwy – zwłaszcza wobec obcych
Mimo swojej rezerwy, psy tej rasy bardzo mocno przywiązują się do swoich właścicieli i są niezwykle lojalne. Są czułe i wrażliwe, a przy odpowiednim wychowaniu mogą być wspaniałymi towarzyszami rodziny.
Ze względu na swoją delikatną naturę, psy tej rasy źle znoszą surowe metody treningowe. Potrzebują cierpliwości i konsekwencji w wychowaniu.

Potrzeby i wymagania

Podenco Ibicenco to pies o ogromnej potrzebie ruchu. Jest niezwykle aktywny i energiczny, dlatego najlepiej czuje się w domu z dużym ogrodem lub w pobliżu terenów, gdzie może swobodnie biegać. Codzienne, długie spacery są koniecznością, a najlepiej, jeśli pies ma możliwość biegania bez smyczy na ogrodzonym terenie.
Ważne jest, aby pamiętać o jego silnym instynkcie łowieckim – puszczenie go luzem w nieznanym terenie może skutkować nagłym pościgiem za zwierzyną. Dlatego warto zapewnić mu odpowiednie zajęcia, takie jak, agility lub tropienie, które pozwolą mu spożytkować energię w kontrolowany sposób.
Podenco nie jest psem, który lubi samotność. Potrzebuje bliskości człowieka i źle znosi długie godziny spędzone w samotności. Może wówczas stać się destrukcyjny lub lękliwy. Dlatego idealnym właścicielem dla tej rasy jest osoba aktywna, która spędza dużo czasu na świeżym powietrzu i może poświęcić psu odpowiednio dużo uwagi.

Czy Podenco Ibicenco to pies dla Ciebie?

Podenco z Ibizy to wspaniały pies dla osób aktywnych, które mają doświadczenie w pracy z niezależnymi rasami. Jego inteligencja i oddanie czynią go wyjątkowym towarzyszem, ale wymaga on cierpliwego wychowania i dużej dawki ruchu. Jeśli szukasz psa, który będzie zarówno lojalnym przyjacielem, jak i eleganckim, pełnym energii kompanem do aktywnego trybu życia, rasa ta może być idealnym wyborem.

W życiu mieszkańca miasta, gdzie przestrzeń jest ograniczona, a każdy metr kwadratowy jest na wagę złota, posiadanie psa może wydawać się sporym wyzwaniem. Jednak z odpowiednią wiedzą i właściwymi wyborami wspólne życie z czworonożnym przyjacielem w mieszkaniu może stać się źródłem nieograniczonej radości i towarzystwa.

Czy istnieje idealny pies do bloku, który będzie szczęśliwy w miejskiej dżungli, jednocześnie nie sprawiając kłopotów sąsiadom i dostosowując się do naszego trybu życia? Odpowiedź brzmi: tak. Niezależnie od tego, czy poszukujesz małego psa do mieszkania w bloku, czy też rasy, która jest znana ze swojej spokojnej natury, kluczowym aspektem jest znalezienie psa, którego temperament, rozmiar i poziom energii najlepiej odpowiadają Twojemu stylowi życia i przestrzeni mieszkalnej. Przyjrzymy się bliżej kilku rasom, które są znane z tego, że doskonale odnajdują się w życiu w mieszkaniu, jednocześnie zwracając uwagę na wyzwania, jakie mogą pojawić się wraz z ich adopcją.

W tym artykule skupimy się na tym, jakie rasy psów do mieszkań są najlepsze dla tych, którzy marzą o dodaniu do swojego życia więcej miłości na czterech łapach, nie mając przy tym luksusu własnego podwórka. Zanurz się z nami w temacie i odkryj, który czworonożny towarzysz będzie dla Ciebie najlepszym wyborem.

Maltańczyk – mały, ale pełen charakteru

Maltańczyk to klasyczny “mały pies do mieszkania w bloku”. Ten uroczy, mały czworonóg z ogromnym sercem doskonale sprawdzi się jako stróż domowego ogniska w niewielkich przestrzeniach. Maltańczyk jest żywiołowy, jednak jego nakłady energetyczne mogą być uwolnione w trakcie krótkich spacerów i zabawy w domu. Jego entuzjazm do zabaw i uczucie przywiązania do właściciela czynią go doskonałym kompanem, który potrafi dostosować się do życia nawet w najmniejszym mieszkaniu. Stawia to przed właścicielem także pewne wyzwania – maltańczyk ceni sobie towarzystwo swoich ludzi ponad wszystko, co oznacza, że nie lubi pozostawać sam na długi czas.

Warto jednak pamiętać, że maltańczyki wymagają regularnej pielęgnacji swojej długiej, jedwabistej sierści, co może być wyzwaniem dla zapracowanych właścicieli. Nie trzeba się tym jednak szczególnie martwić, jeśli zaopatrzy się w niezbędne akcesoria, takie jak delikatna szczotka wygładzająca FURMINATOR.

Cavalier king charles spaniel – uosobienie przyjazności

Cavalier King Charles Spaniel to kolejny świetny wybór dla osób poszukujących psa do mieszkania. Ta rasa jest niezwykle przyjazna, spokojna i łatwo adaptuje się do życia w bloku. Cavaliery uwielbiają towarzystwo swoich ludzi i świetnie dogadują się z innymi zwierzętami. Ich empatyczna natura sprawia, że są wyjątkowo wrażliwe na nastroje w swoim otoczeniu, co pozwala im adekwatnie reagować i oferować pocieszenie, kiedy tylko jest to potrzebne – można powiedzieć wręcz, że posiadają wyjątkową zdolność do czytania emocji swoich ludzi.

Ich niewielki rozmiar i spokojny temperament czynią ich idealnymi towarzyszami dla osób mieszkających w mniejszych przestrzeniach. Ich zrównoważony poziom energii sprawia, że są elastyczni w kwestii aktywności fizycznej, dostosowując się do bardziej leniwych dni bez problemu, ale z radością uczestnicząc również w bardziej energetycznych zabawach.

Warto jednak pamiętać, że choć są to psy stosunkowo odporne, to mają jednak predyspozycje do pewnych schorzeń serca i oczu, które wymagają szczególnej uwagi oraz regularnych kontroli u weterynarza, co pozwoli zapewnić im długie i zdrowe życie u boku swojej rodziny.

Pudel toy – inteligentny kompan w miniaturze

Pudel toy, dzięki swojej niewielkiej wielkości, jest doskonałym wyborem jeśli chodzi o małego psa do mieszkania w bloku. Te małe, ale pełne życia stworzenia, są prawdziwymi mistrzami adaptacji, doskonale odnajdując się w różnorodnych warunkach mieszkaniowych. Nie pozwól jednak, aby jego rozmiar Cię zmylił – są one niezwykle inteligentne i aktywne, co oznacza, że potrzebują regularnych ćwiczeń umysłowych i fizycznych. Ich bystre umysły potrzebują stałej stymulacji, co można osiągnąć przez różnorodne gry logiczne i szkolenie, czyniąc każdy dzień pełnym nowych wyzwań i przygód. To nie tylko umacnia więź między psem a właścicielem, ale również zapewnia zdrowy rozwój psychiczny i fizyczny psa.

Pudle Toy posiadają unikalną, lokowaną sierść, która wymaga regularnego czesania i profesjonalnego strzyżenia, aby zachować swój charakterystyczny wygląd. O ich sierść można zadbać stosując także odżywkę dla psów BIODENE, która ułatwia rozplątywanie i rozczesywanie. Choć ta pielęgnacja może wydawać się zadaniem wymagającym, jest to także doskonała okazja do spędzenia czasu ze swoim pupilem, wzmacniając waszą wzajemną więź. Hipoalergiczna sierść pudel toy stanowi wielką zaletę dla osób z alergiami, pozwalając cieszyć się bliskością psa bez obaw o reakcje alergiczne.

Buldog francuski – mały, ale z charakterem

Buldog francuski, z jego charakterystyczną krótką mordką i dużymi, wyrazistymi oczami, szybko zdobywa serca i staje się nieodłącznym członkiem rodziny. Te niewielkie psy posiadają niezwykłą zdolność do dostosowywania się do różnych warunków życiowych, co sprawia, że są doskonałym wyborem dla mieszkańców bloków szukających psa do bloku. Ich wrodzona ciekawość i radosne usposobienie sprawiają, że każdy dzień z francuzem jest pełen nowych doświadczeń i przygód. Mimo swojego stosunkowo leniwego charakteru lubią być w centrum uwagi i potrzebują regularnych, choć niezbyt intensywnych, form aktywności, aby zachować zdrowie fizyczne i równowagę psychiczną.

Buldogi francuskie, z ich lojalnością i głębokim przywiązaniem do rodziny, doskonale sprawdzają się jako towarzysze dla osób w każdym wieku, od dzieci do seniorów. Ich umiarkowany poziom energii nie wymaga wyczerpujących aktywności fizycznych, co czyni je idealnymi towarzyszami dla tych, którzy cenią sobie spokojniejszy tryb życia. Co więcej, ich niewielki rozmiar nie przeszkadza im w byciu czujnymi i odważnymi stróżami domowego ogniska, zawsze gotowymi dać znać o nieznajomych czy nietypowych sytuacjach.

Potencjalni właściciele powinni być jednak świadomi specyficznych potrzeb zdrowotnych buldogów francuskich, wynikających z ich unikalnej fizjonomii. Problemy oddechowe, alergie skórne, a nawet schorzenia kręgosłupa mogą wymagać regularnych wizyt u weterynarza i specjalistycznej opieki. Decydując się na buldoga francuskiego, warto zadbać o dostęp do wysokiej jakości opieki weterynaryjnej i być gotowym na pokrycie potencjalnych kosztów zdrowotnych.

Sznaucer miniaturowy – energiczny stróż

Sznaucer miniaturowy to prawdziwy klejnot wśród psów, idealnie wpisujący się w potrzeby tych, którzy szukają nie tylko psa do mieszkania, ale również wiernego i czujnego stróża. Charakterystyczna dla tej rasy jest nie tylko ich wyrazista broda i brwi, dodające im wyjątkowego uroku, ale również niezachwiana odwaga i gotowość do stania na straży domowego ogniska. Te małe, ale niezwykle odważne psy, z łatwością adaptują się do życia w mieszkaniu, nie tracąc przy tym swojego energicznego ducha i naturalnych instynktów ochronnych.

Dzięki ich inteligencji i zamiłowaniu do aktywności, sznaucery miniaturowe są wyjątkowo wdzięcznymi uczniami, chętnie uczestniczącymi w różnorodnych formach treningu. Ich elastyczność i entuzjazm do nauki czynią z nich doskonałe psy do mieszkania dla osób, które cenią sobie zarówno aktywne, jak i spokojne formy spędzania czasu. Regularne zabawy umysłowe i fizyczne, takie jak aportowanie, gry zręcznościowe czy długie spacery, zaspokoją ich potrzebę ruchu i pozwolą na utrzymanie zdrowia psychicznego i fizycznego.

Być może pomyślisz sobie: Hola, hola! Czy w mieszkaniu nie może zamieszkać większy pies? Wasze propozycje to same maluchy! Już spieszymy z odpowiedzią: OCZYWIŚCIE, ŻE MOŻE! Poniżej przedstawiamy kilka propozycji nieco większych ras psów do mieszkania.

Greyhound

Greyhound, często nazywany „arystokratą” wśród psów ze względu na swoją szlachetną postawę i elegancką sylwetkę, jest rasą, która skrywa w sobie wiele niespodzianek. Pomimo reputacji najszybszego psa, zdolnego do osiągnięcia prędkości do 70 km/h, w domowym zaciszu greyhoundy zaskakują spokojem i opanowaniem, a ponadto są prawdziwymi mistrzami lenistwa! Ich cicha i łagodna natura, połączona z miłością do długich drzemek, sprawia, że są doskonałymi towarzyszami dla osób ceniących spokój. Dzięki swojemu spokojnemu usposobieniu i adaptacyjności, greyhoundy doskonale sprawdzają się w mieszkaniu – potrzebują jedynie krótkich, ale intensywnych aktywności, by zachować zdrowie i szczęście. Ich krótka sierść i minimalne wymagania pielęgnacyjne dodatkowo podkreślają ich status jako niewymagających, ale niezwykle wdzięcznych domowych kompanów.

Labrador retriever

Labrador Retriever, jeden z najbardziej ukochanych i rozpoznawalnych psów na całym świecie, jest synonimem niezachwianej lojalności, nieograniczonej radości i niezawodnego towarzystwa. Ten wesoły, energiczny i niezwykle inteligentny pies jest prawdziwym „pracoholikiem”, który z entuzjazmem angażuje się w różnorodne aktywności, od aportowania po prace ratownicze. Jego zrównoważony i przyjazny temperament sprawia, że labrador świetnie odnajduje się w roli psa rodzinnego, przyjaciela dzieci, a nawet asystenta osób z niepełnosprawnościami. Dzięki miłej w dotyku, gęstej sierści i charakterystycznemu labradorowemu uśmiechowi, labrador retriever jest żywym przykładem psiej empatii i zdolności do nawiązywania głębokich, emocjonalnych więzi z ludźmi. Mimo że jest to rasa wymagająca regularnej aktywności fizycznej, aby zaspokoić swoją naturalną potrzebę ruchu, labradory są niezwykle elastyczne i mogą dostosować się do życia w mieszkaniu, pod warunkiem zapewnienia im wystarczającej ilości ćwiczeń i zabaw na świeżym powietrzu.

Golden retriever – uoso… upsienie cierpliwości

Golden Retriever to prawdziwa definicja przyjacielskiego ducha i bezgranicznej lojalności – właśnie dlatego rasa ta zajmuje specjalne miejsce w sercach miłośników psów na całym świecie. Ich wizytówką jest miękka i lśniąca złota sierść. Goldeny emanują spokojem i równowagą, dzięki czemu są wyjątkowymi kompanami nie tylko dla aktywnych rodzin, ale również jako wsparcie terapeutyczne dla osób potrzebujących pocieszenia.

Golden Retrievery są nie tylko cierpliwe i wyrozumiałe, ale także niezwykle inteligentne, co sprawia, że trening z nimi to czysta przyjemność i okazja do wspólnego rozwoju. Ich zdolność do szybkiego uczenia się i chęć do pracy czynią je świetnymi psami asystującymi. Ich naturalna potrzeba interakcji i bliskości z ludźmi czyni z nich nie tylko psa, ale prawdziwego przyjaciela, który wnosi do domu ciepło i pozytywną energię.

Oczywiście nie są to wszystkie rasy, które nadają się do życia w mieszkaniu. Świat psów jest niezwykle różnorodny, a każda rasa ma coś wyjątkowego do zaoferowania, niezależnie od rozmiaru czy poziomu energii. Pamiętaj, że decydując się na psa, ważniejsza niż rasa jest indywidualna osobowość psa i jego dopasowanie do Twojego trybu życia. Niezależnie od tego, czy wybierzesz towarzyskiego maltańczyka, lojalnego labradora, czy też spokojnego greyhounda, każdy z nich może stać się pełnoprawnym i kochanym członkiem rodziny.

Ważne, aby pamiętać, że każdy pies, niezależnie od rasy, wymaga czasu, miłości i odpowiedniej opieki. Zadbaj o niego z PetBox!

Zobacz także:

Jak skutecznie dbać o higienę psich uszu?

Recenzja karmy: Farma Tłoczona na zimno

Przysmaki dla psa – kiedy i po co je podawać?

Decyzja o przyjęciu psa do domu to moment pełen ekscytacji, ale także wielu pytań. Jednym z najważniejszych kroków jest wybór odpowiedniej rasy, która będzie idealnie dopasowana do Twojego stylu życia, potrzeb i preferencji. W tym artykule przyjrzymy się kilku kluczowym kwestiom, które pomogą Ci znaleźć psa, który stanie się nie tylko pupilem, ale także doskonałym towarzyszem.

Analiza Twojego stylu życia:
Zanim zaczniemy przeglądać różne rasy, zastanów się nad swoim codziennym życiem. Czy prowadzisz aktywny tryb życia, a może preferujesz spokojne wieczory w domu? Rasy psów różnią się pod względem energii, temperamentu i potrzeb aktywności fizycznej. Na przykład, jeśli jesteś miłośnikiem sportów na świeżym powietrzu, Border Collie lub Labrador Retriever mogą być doskonałym wyborem.
Rozmiar i przestrzeń:
Ważnym aspektem jest także rozmiar przyszłego czworonoga i dostępna przestrzeń w Twoim domu. Duże rasy, takie jak Owczarek Niemiecki, mogą potrzebować więcej miejsca do zabawy i aktywności. Z kolei psy mniejsze, na przykład Chihuahua, mogą być bardziej dostosowane do mieszkania w niewielkich przestrzeniach.
Poziom aktywności:
Niektóre rasy psów wymagają intensywnego wysiłku fizycznego i mentalnego, podczas gdy inne są bardziej spokojne. Jeśli pracujesz przez większość dnia, zastanów się nad psem, który nie będzie cierpiał z powodu braku aktywności. Rasy, takie jak Basset Hound czy Bulldog Francuski, są bardziej dostosowane do życia w spokojnym tempie.

4. Zdrowie i pielęgnacja:

Różne rasy mają różne skłonności do schorzeń zdrowotnych. Przyjrzyj się uważnie cechom rasy i upewnij się, że jesteś gotów zadbać o specyficzne potrzeby zdrowotne danego psa. Ponadto, pamiętaj o rutynowej pielęgnacji, która może być bardziej intensywna w przypadku niektórych ras, na przykład Owczarków Niemieckich czy Siberian Husky.

5. Charakter i temperament:

Ostatnim, ale nie mniej istotnym kryterium jest charakter i temperament rasy. Czy chcesz psa, który będzie aktywny i towarzyski, czy może bardziej niezależny? Wybierz rasę, która pasuje do Twojej osobowości i stylu życia.

Podsumowanie:

Przed podjęciem ostatecznej decyzji, zalecamy odwiedzenie schroniska dla zwierząt. Tam możesz spotkać psy różnych ras i zapoznać się z ich charakterem. Pamiętaj, że każdy pies jest jednostką, a indywidualne cechy mogą różnić się nawet w obrębie jednej rasy. Wybierając psa, pamiętaj, że to zobowiązanie na wiele lat, więc warto poświęcić czas na dokładne zastanowienie się, który pies będzie idealny dla Ciebie i Twojej rodziny.

Sprawdź wszystkie rasy psów na naszym blogu – KLIKNIJ TUTAJ

Zobacz także:

Jak skutecznie dbać o higienę psich uszu?

Recenzja karmy: Farma Tłoczona na zimno

Przysmaki dla psa – kiedy i po co je podawać?

Kiedy myślimy o idealnym towarzyszu, który łączy w sobie czułość, urok i inteligencję, Maltipoo jest jednym z tych, którzy wpadają od razu do głowy. Ta urocza rasa, znana również jako Maltepoo lub Moodle, jest wynikiem krzyżówki między Maltese i Pudlem, a zdobywa coraz większą popularność na całym świecie. W tym artykule zgłębimy historię, charakterystykę, zalety i potrzeby tej niesamowitej rasy, aby pomóc Ci zrozumieć, dlaczego Maltipoo zdobywa serca właścicieli na całym świecie.

1. Historia rasy Maltipoo

Początki Maltipoo są związane z trendem krzyżowania ras psów, który narodził się w Stanach Zjednoczonych w latach 90. XX wieku. Celowość tej krzyżówki wynikała z chęci połączenia najlepszych cech dwóch wyjątkowych ras: Maltese i Pudla. Maltese to rasa znana ze swojego pięknego białego futerka i czułego charakteru, podczas gdy Pudle są uznawane za jedne z najinteligentniejszych psów na świecie. Połączenie tych dwóch ras zaowocowało Maltipoo, które od razu zyskały uznanie w świecie psich miłośników.

2. Charakterystyka:

Wygląd: Maltipoo to pies o średniej wielkości, mający od 20 do 35 cm wzrostu w kłębie i ważący od 2 do 6 kg. Charakteryzuje się gęstym, kręconym lub falującym futerkiem, które może być w różnych kolorach, takich jak biały, kremowy, srebrny, czekoladowy i inne. Ich urocza twarz z dużymi, błyszczącymi oczami i długimi uszami nadaje im niezwykły urok.
Charakter: Maltipoo to psy pełne życia, przyjazne, lojalne i bardzo towarzyskie. Są niezwykle oddane swoim właścicielom i uwielbiają spędzać czas w ich towarzystwie. Ich inteligencja sprawia, że łatwo się uczą i szybko przyswajają nowe polecenia. Te psy są również znane z tego, że dobrze dogadują się z innymi zwierzętami domowymi i są przyjazne w stosunku do dzieci.

3. Zalety:

Doskonały kompan: Maltipoo to doskonałe psy towarzyszące, które uwielbiają spędzać czas z rodziną. Są czułe, przyjazne i gotowe dostosować swoje zachowanie do potrzeb swojego właściciela.
Mały rozmiar: Ich niewielki rozmiar sprawia, że są idealnymi pupilkami zarówno dla osób mieszkających w domach, jak i w mieszkaniach. Są odpowiednim wyborem dla osób starszych, a także dla rodzin z dziećmi.
Niskie wymagania dotyczące aktywności fizycznej: Maltipoo nie potrzebują intensywnych ćwiczeń, co czyni je odpowiednimi dla osób, które nie mogą zapewnić im długich spacerów czy aktywnych zabaw.

4. Alergie: Jednym z powodów, dla których Maltipoo zdobywa coraz większą popularność, jest fakt, że są często uważane za psa o niskim lub bezalergicznym futrze. Choć nie ma psów całkowicie bezalergicznych, Maltipoo może być odpowiednią opcją dla osób z alergią na sierść psów.

5. Potrzeby i opieka:

Pielęgnacja futra: Ze względu na długie, kręcone futro Maltipoo wymaga regularnego czesania, aby uniknąć kołtunów i mat. Co więcej, należy regularnie dbać o higienę uszu i zębów, aby uniknąć problemów zdrowotnych.
Uczulenie na samotność: Maltipoo nie lubią być samotne i często odczuwają separacyjną nerwowość, dlatego zaleca się, aby nie zostawiać ich samych przez długi czas.
Wymagania dietetyczne: Właściwa dieta jest kluczowa dla zdrowia Maltipoo. Właściciele powinni dostarczać im dobrze zbalansowanej diety, dostosowanej do ich wielkości i poziomu aktywności.

Maltipoo to urocza i inteligentna rasa, która doskonale łączy w sobie cechy dwóch wyjątkowych ras – Maltese i Pudla. Ich czuła i towarzyska natura sprawia, że są doskonałymi towarzyszami dla rodzin i osób samotnych. Właściwa opieka, miłość i odpowiednie warunki sprawią, że Maltipoo będzie szczęśliwy i zdrowy przez długie lata. Pamiętaj, że każdy pies ma swoją wyjątkową osobowość, więc warto poznać swojego Maltipoo i dostosować się do jego indywidualnych potrzeb, aby zapewnić mu najlepsze życie jako wierny przyjaciel i towarzysz.

Zobacz także:

Jak skutecznie dbać o higienę psich uszu?

Recenzja karmy: Farma Tłoczona na zimno

Przysmaki dla psa – kiedy i po co je podawać?

Owczarek niemiecki to duży pies zaliczany do grupy psów pasterskich. Przynależy do jednej z najpopularniejszych ras psów na całym świecie. Ten niezwykle inteligentny czworonóg, bardzo odważny, posłuszny jest stworzony do ścisłej współpracy z człowiekiem, stąd często służy w policji lub straży granicznej. Owczarki to aktywne i żywiołowe psy wiec wymagają dużo ruchu i ćwiczeń umysłowych. Jego opiekun musi być aktywny i przygotowany na dużą dawkę codziennego ruchu z czworonogiem.

Owczarek niemiecki zyskał sławę dzięki Szarikowi z kultowego serialu „Czterej pancerni i pies” oraz jako główny bohater „Przygód psa Cywila”.

Charakter owczarków niemieckich

Owczarki niemieckie to rasa ceniona za swoją inteligencję. To rasa psów, która lubi się uczyć i ma silnie rozwiniętą potrzebę działania. Owczarki są ciekawe, ale tym samym ostrożne w kontakcie z obcymi, dzięki czemu doskonale spełniają się w pracy wartowniczej. To psy lojalne i towarzyskie, które mogą próbować nadmiernie chronić swoje terytorium oraz rodzinę. Rasa ta musi być szkolona od szczeniaka i uczona dobrego wychowania.

Ta rasa jest świetnym tropicielem, ma zasługi w odnajdywaniu zaginionych osób, materiałów wybuchowych, łatwopalnych substancji czy też przy wykrywaniu narkotyków. Jest zatrudniany jako przewodnik osób niewidomych, jako pies służbowy, gruzowiskowy, lawinowy, w roli ratownika wodnego czy też pomocnika osób niepełnosprawnych.

Pielęgnacja owczarków niemieckich

Gęsta sierść owczarka niemieckiego wymaga szczotkowania zwykle raz w tygodniu, a kiedy linieje częściej. Jak w przypadku większości ras psów, owczarki niemieckie nie potrzebują kąpieli częściej niż kilka razy do roku.

Zdrowie owczarków niemieckich

Przedstawiciele rasy owczarek niemiecki bywają podatni na zapalenia uszu, spojówek i kłopoty żołądkowo-jelitowe. Niekiedy zdarzają się rozszerzenie i skręt żołądka.

Choroby typowe dla tej rasy:

dysplazja stawów łokciowych
dysplazja stawów biodrowych
alergie
zaćma
skręt żołądka
problemy skórne
choroby serca
nowotwory złośliwe

Zobacz także:

Jak skutecznie dbać o higienę psich uszu?

Recenzja karmy: Farma Tłoczona na zimno

Przysmaki dla psa – kiedy i po co je podawać?

Pomeranian to żwawa i odważna rasa psów z długą sierścią i charakterystyczną kryzą na szyi, która pochodzi z terenów dzisiejszych Niemiec i Polski. Rasa ta, zwana także pomponem, jest zazwyczaj przyjazna, ale czasami może być apodyktyczna. Mimo to jest niezwykle lojalny wobec swoich bliskich i może być skutecznym psem stróżującym pomimo niewielkiego wzrostu. Przy odpowiednim wyszkoleniu Pomeranian może być doskonałym towarzyszem, choć ten pies nie jest dla każdego. Rodziny z małymi dziećmi mogą nie być idealnym domem dla Pom, ale rasa często dobrze dogaduje się ze starszymi i spokojniejszymi dziećmi.

Szpic miniaturowy jest potomkiem psów zaprzęgowych typu szpic z Islandii i Laponii. Kilkaset lat temu ci przodkowie Pom dotarli na Pomorze, które obecnie jest częścią Polski i Niemiec. Tam hodowcy nieco zmniejszyli rozmiary psów. Współczesny pom to najmniejsza rasa psów typu szpic .

Charakter szpica miniaturowego

Szpice miniaturowe na ogół mają odważny i żywy temperament. Ich osobowość jest znacznie większa niż ich niewielki rozmiar. Mogą pełnić rolę czujnych psów stróżujących i okazywać uczucia swoim właścicielom.

Opieka nad szpicem miniaturowym

Pomeraniany potrzebują konsekwentnego treningu i regularnych ćwiczeń, aby być szczęśliwymi, zdrowymi psami. Ich gruba sierść również wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Ponadto właściciele muszą uważać na psy tej rasy podczas upałów, a także na drapieżniki i wszelkie brutalne spotkania z ludźmi lub innymi zwierzętami domowymi.

Szpice miniaturowe mają średni poziom energii, którego nie należy lekceważyć tylko dlatego, że są małymi psami. Powinny mieć co najmniej godzinę dziennie na aktywność fizyczną, w tym spacery i zabawę zabawkami. Powinny też mieć możliwość swobodnego biegania każdego dnia (a nie potrzebują do tego dużo miejsca).

Podczas gdy pompony radzą sobie całkiem dobrze w chłodne dni, ich gruba sierść może spowodować ich przegrzanie w czasie upałów. Więc chociaż generalnie mają dobrą wytrzymałość, ogranicz aktywność na zewnątrz do krótkich sesji w upale. Pamiętaj też, aby chronić Pom przed drapieżnikami — w tym dużymi ptakami — na zewnątrz.

Pielęgnacja szpica miniaturowego

Pomeranian ma długą, grubą, podwójną sierść, która wymaga częstej pielęgnacji. Zaplanuj szczotkowanie płaszcza Pomeraniana co najmniej raz w tygodniu, aby usunąć luźne futro i zapobiec splątaniu i matom. Pompony zazwyczaj przechodzą również przez cięższe sezonowe szopy, gdy zmienia się pogoda jesienią i wiosną, podczas których prawdopodobnie będziesz musiał szczotkować kilka razy w tygodniu, aby nadążyć za luźnym futrem.

Kąpiel z dokładnym szczotkowaniem będzie wymagana mniej więcej co cztery do sześciu tygodni. W tym czasie powinieneś również wyczyścić uszy psa i być może będziesz musiał odciągnąć jego gruczoły odbytu. Gabinet groomera lub weterynarza może to zrobić za Ciebie, jeśli nie czujesz się z tym dobrze w domu. Będziesz także musiał przycinać paznokcie swojego psa mniej więcej co cztery do sześciu tygodni, zwłaszcza jeśli usłyszysz, jak klikają na twardych powierzchniach. I powinieneś dążyć do idealnego szczotkowania zębów każdego dnia.

Typowe problemy zdrowotne

Pomeraniany to zazwyczaj zdrowe psy. Ale są podatne na kilka typowych schorzeń, w tym:

– Zwichnięcie rzepki : Ten zwykle dziedziczny stan powoduje, że rzepka psa wysuwa się z pozycji, powodując zgięcie nogi pod nietypowym kątem, wraz z utykaniem i bólem.

– Zapadająca się tchawica : Jest to przewlekły, postępujący stan, który powoduje zwężenie lub zapadnięcie się tchawicy psa, co prowadzi do kaszlu, trudności w oddychaniu i nietolerancji wysiłku fizycznego.

– Niedoczynność tarczycy : Gdy tarczyca psa nie wytwarza wystarczającej ilości hormonów, ma tendencję do przybierania na wadze, staje się ospały i rozwija cienką sierść.

– Zastoinowa niewydolność serca : jest złożonym schorzeniem, ale oznacza, że serce psa nie może skutecznie pompować krwi przez cały układ krążenia.

– Postępujący zanik siatkówki : Jest to dziedziczna postępująca choroba, która prowadzi do ślepoty.

Zobacz także:

Jak skutecznie dbać o higienę psich uszu?

Recenzja karmy: Farma Tłoczona na zimno

Przysmaki dla psa – kiedy i po co je podawać?

Berneński pies pasterski to niezwykle wszechstronny pies pracujący z pól uprawnych w Szwajcarii. Zostały stworzone do zaganiania bydła, ciągnięcia wozów oraz bycia psami stróżującymi i lojalnymi towarzyszami. To jeden z czterech typów szwajcarskich psów pasterskich i jedyny, który ma długą sierść.

Berneński pies pasterski pochodzi z kantonu Berno, stąd ich nazwa. Są dużą i mocną rasą psów , o przyjaznym i spokojnym usposobieniu, a także dobrze nadają się do zawodów konformacyjnych, posłuszeństwa, tropienia, pasterstwa i gokartów.

Osobowość berneńskiego psa pasterskiego

Berneńczyk to czuły, inteligentny i czujny pies. Są również łagodne, spokojne i tolerancyjne. Lubią przebywać z rodziną i rozwijać się, gdy są zaangażowani w rodzinne zajęcia. Ich duży rozmiar jest jedną z jego najbardziej zauważalnych cech i oczywiście wczesne szkolenie jest niezbędne, aby nauczyć je, jak właściwie zachowywać się w domu i z ludźmi. Wolno dojrzewają, osiągają rozmiary dorosłe na długo przed osiągnięciem dojrzałości umysłowej.

Psy tej rasy chronią rodzinę, choć zazwyczaj nie są agresywne. Mogą być zdystansowani do obcych i ogólnie trochę nieśmiałe, dlatego ważne jest wystawianie szczeniaka na szeroką gamę ludzi, zwierząt i sytuacji. Na temperament wpływa wiele czynników, w tym dziedziczność, szkolenie i socjalizacja. Szczenięta o miłym temperamencie są ciekawskie i chętne do zabawy, chętnie podchodzą do ludzi i są przez nich trzymane.

Zawsze spotykaj się i spędzaj czas z psem, którego zamierzasz adoptować, aby upewnić się, że ma przyjemny temperament, z którym czujesz się komfortowo. Spotkanie z rodzeństwem lub innymi krewnymi rodziców jest również pomocne w ocenie, jaki będzie szczeniak, gdy dorośnie, chociaż nie zawsze jest to możliwe, jeśli adoptujesz ze schroniska lub ratunku.

Jak każdy pies, potrzebuje wczesnej socjalizacji — kontaktu z wieloma różnymi ludźmi, widokami, dźwiękami i doświadczeniami — kiedy jest młody. Socjalizacja pomaga zapewnić, że Twój szczeniak wyrośnie na wszechstronnego psa.

Zdrowie berneńskiego psa pasterskiego

Psy rasy berneński pies pasterski czasami mają problemy zdrowotne z powodu nieodpowiedzialnej hodowli. Nie wszystkie psy tej rasy zachorują na którąkolwiek lub wszystkie z tych chorób, ale ważne jest, aby przyszły właściciel być ich świadomy.

W przypadku tej rasy powinieneś porozmawiać ze swoim weterynarzem o sprawdzeniu dysplazji stawu biodrowego, dysplazji łokcia, niedoczynności tarczycy i choroby von Willebranda.

Opieka nad berneńskim psem pasterskim

Berneński pies pasterski nie nadaje się do mieszkania. Dom z dużym, bezpiecznie ogrodzonym podwórkiem to najlepszy wybór. Ponieważ jest psem pracującym, ma dużo energii. Oprócz zabawy na podwórku potrzebują codziennie co najmniej 30 minut energicznych ćwiczeń; trzykrotność tej ilości utrzymuje tego silnego psa w doskonałej kondycji.

Dzięki grubej, przystojnej sierści Berner naturalnie pasuje do zimnego klimatu. Uwielbiają bawić się na śniegu. I odwrotnie, z jego czarnym płaszczem i dużymi rozmiarami, są podatni na udar cieplny. Nie pozwalaj im forsownie ćwiczyć, gdy jest bardzo gorąco; Ogranicz ćwiczenia do wczesnych poranków lub wieczorów, kiedy jest chłodniej. Zachowaj chłód podczas upalnego dnia, w pomieszczeniu z wentylatorami lub klimatyzacją lub na zewnątrz w cieniu.

Będziesz musiał zachować szczególną ostrożność, jeśli wychowujesz szczeniaka tej rasy. Podobnie jak wiele psów dużych ras, berneńskie psy pasterskie szybko rosną w wieku od czterech do siedmiu miesięcy, co czyni je podatnymi na zaburzenia kości i urazy. Dobrze sobie radzą na wysokiej jakości, niskokalorycznej diecie, która zapobiega zbyt szybkiemu wzrostowi.

Ponadto nie pozwól szczeniakowi biegać i bawić się na twardych powierzchniach (takich jak chodnik), nadmiernie skakać ani ciągnąć ciężkich ładunków, dopóki nie skończą co najmniej dwóch lat, a ich stawy nie będą w pełni ukształtowane. Normalna zabawa na trawie jest w porządku, podobnie jak zajęcia agility dla szczeniąt, z ich jednocalowymi skokami.

Pielęgnacja berneńskiego psa pasterskiego

Płaszcz berneńskiego psa pasterskiego jest wspaniały: gruby podwójny płaszcz z dłuższym płaszczem okrywowym i wełnianym podszerstkiem. Charakterystycznie trójkolorowy, większość ciała pokryta jest kruczoczarnymi włosami z bogatą rdzą i jasną bielą. Zwykle na klatce piersiowej znajduje się białe znaczenie, które wygląda jak odwrócony krzyż, biała poświata między oczami i biała na czubku ogona.

Piękno ma jednak swoją cenę. Zrzucają umiarkowanie przez cały rok i obficie wiosną i jesienią. Szczotkowanie kilka razy w tygodniu pomaga zmniejszyć ilość sierści w całym domu i sprawia, że sierść jest czysta i niesplątana. Okresowe kąpiele, mniej więcej co trzy miesiące, utrzymają ich schludny wygląd.

Zobacz także:

Jak skutecznie dbać o higienę psich uszu?

Recenzja karmy: Farma Tłoczona na zimno

Przysmaki dla psa – kiedy i po co je podawać?

Ten pies pasterski jest aktywnym i lojalnym zwierzakiem rodzinnym — a nawet dobrze radzi sobie z dziećmi — o ile są one odpowiednio wyszkolone i uspołecznione od najmłodszych lat. Ważne jest, aby wiedzieć, że mają silny popęd zdobyczy i instynkt ochronny, a także łatwo się nudzą; mogą stać się destrukcyjne, gdy nie są odpowiednio stymulowane ćwiczeniami. Biały owczarek szwajcarski został uznany przez The Kennel Club w październiku 2017 r., ale pierwotnie został uznany za odrębną rasę w Szwajcarii w 1991 r.

W rasie owczarków niemieckich białe psy zawsze istniały, ale kolor ten nie był mile widziany i wymieniony jako wada dyskwalifikująca we wzorcu rasy niemieckiej. Powszechnie przyjmuje się, że owczarek szwajcarski biały został wyhodowany z białej odmiany tej rasy. To właśnie w USA biała odmiana została po raz pierwszy zarejestrowana przez American Kennel Club w 1917 roku i to stąd na początku lat 70. przybył pierwszy import do Szwajcarii. Samiec o imieniu Lobo, urodzony w 1966 roku, jest tam uznawany za pierwowzór rasy. Dalszy import z USA rozszerzył pulę genów i w ten sposób wzór rasy został opracowany, ostatecznie uznany za odrębną rasę przez Szwajcarski Związek Kynologiczny w 1991 r., a później przez Fédération Cynologique Internationale.

Rasa ta cieszy się obecnie popularnością w wielu krajach, nie tylko jako pies wystawowy, ale także jako pies do towarzystwa, gdzie zwraca się uwagę przede wszystkim na jego oddanie właścicielom oraz inteligencja i łatwość trenowania. Biały owczarek szwajcarski występuje w dwóch rodzajach sierści – średniej sierści i długowłosej.

Biały owczarek szwajcarski jest ogólnie wszechstronny i czujny, żywy i przyjazny. Pies tej rasy, odpowiednio zsocjalizowany, powinien dobrze dogadywać się z innymi ludźmi i zwierzętami. Biały owczarek szwajcarski ma charakter ochronny, ale odpowiednio wyszkolony i socjalizowany od najmłodszych lat, jest żywym i przyjaznym psem, który dobrze dogaduje się z ludźmi i innymi psami. Mogą jednak łatwo się nudzić, dlatego ważne jest, aby były stymulowane zarówno psychicznie, jak i fizycznie.

Białe owczarki szwajcarskie to inteligentne psy, chociaż czasami mogą być wrażliwe, więc najlepszym sposobem jest szkolenie oparte na nagrodach. Wczesne i odpowiednie szkolenie i socjalizacja są ważne dla tej rasy, która może być ostrożna w stosunku do obcych i szybko się nudzić. Odpowiednio wyszkolone są doskonałymi towarzyszami rodziny.

Zobacz także:

Jak skutecznie dbać o higienę psich uszu?

Recenzja karmy: Farma Tłoczona na zimno

Przysmaki dla psa – kiedy i po co je podawać?

Pembroke Welsh Corgi i Cardigan Welsh Corgi to długi, nisko osadzony pies. W rzeczywistości jego grzbiet nie jest dłuższy niż u większości psów; ich nogi są po prostu bardzo krótkie w porównaniu. Czaszka jest szeroka i płaska między uszami. Stop jest umiarkowany. Górna linia jest równa. Nos jest czarny, a szczęka spotyka się w zgryzie nożycowym. Owalne oczy mają odcienie brązu w zależności od umaszczenia psa. Obrzeża oczu są czarne. Stojące uszy są średniej wielkości, zwężają się lekko do zaokrąglonego końca. Nogi są bardzo krótkie. Stopy mają owalny kształt. Wilcze pazury są zwykle usuwane. Pies czasami rodzi się bez ogona, a gdy ma ogon, jest zadokowany tak krótko, jak to możliwe. Uwaga: w większości krajów Europy obcinanie ogonów jest nielegalne. Podwójny płaszcz ma krótki, gruby, odporny na warunki pogodowe podszerstek z dłuższym, grubszym włosem okrywowym. Niektóre Corgi rodzą się z dłuższymi płaszczami zwanymi „puszystymi Corgi” lub „długowłosymi Corgi”. Te psy nie tworzą pisemnego wzorca i nie mogą być wystawiane. Kolory płaszcza obejmują rudy, sobolowy, płowy, czarny podpalany z białymi znaczeniami. Często występują białe znaczenia na nogach, klatce piersiowej, szyi i częściach kufy.

Niektóre różnice między Pembroke Welsh Corgi a Cardigan Welsh Corgi polegają na tym, że ogon Pembroke jest często przycinany lub przycinany po urodzeniu. Przycinanie ogonów jest nielegalne w wielu krajach, a nawet w krajach, w których jest to legalne, wiele osób rezygnuje z obcinania ogona, pozostawiając go naturalnie długim. Natomiast Cardigan z natury ma długi ogon i przycinanie ogona nie jest akceptowane w pisemnym standardzie. Pembroke ma zwykle prostsze nogi, ponieważ nie jest tak długi jak kardigan; głowa Pembroke’a ma generalnie bardziej klinowaty kształt; uszy są mniejsze i bliżej siebie niż u kardigana; również Pembroke wydaje się być lżejszy niż sweter.

Temperament Corgi

Corgi jest bardzo inteligentny i posłuszny, zdolny i chętny do zadowolenia swojego właściciela. Niezawodny, oddany i kochający, ale może być nieufny wobec obcych. Dobrze się socjalizować , najlepiej w młodości. Corgi są niezwykle aktywnymi i oddanymi małymi psami i dobrze dogadują się z troskliwymi dziećmi, o ile pies widzi siebie poniżej ludzi w rzędzie stada . Ochronne i mocne, są świetnymi stróżami i doskonałymi psami wystawowymi i do posłuszeństwa. Dobry w stosunku do innych zwierząt niż psy , ale może być wojowniczy w stosunku do innych psów, jeśli właściciele nie poinformują psa, że agresywność jest zachowaniem niepożądanym. Czasami próbują zaganiać ludzi depcząc im po piętach i należy ich nauczyć, aby tego nie robić. Pies tej rasy często szczeka i jest dobrym stróżem. Jeśli zauważysz, że pies szczeka na ciebie, aby się porozumieć, musisz go uciszyć i przyjrzeć się swoim umiejętnościom przywódczym . Pies, który szczeka na ciebie w ten sposób, wykazuje oznaki problemów z dominacją . Jeśli potrafisz traktować swojego Corgi w taki sposób, aby był zdrowy psychicznie, będzie wspaniałym towarzyszem. Problemy pojawią się, jeśli pies jest wyższy niż ludzie w kolejności w stadzie i jeśli nie otrzymuje wystarczającej ilości codziennych ćwiczeń. Nie dopuść do rozwinięcia się u Corgi Syndromu Małego Psa.

Zdrowie psów rasy Corgi

Skłonny do PRA, jaskry i schorzeń kręgosłupa. Łatwo przybiera na wadze. Nie przekarmiaj, ponieważ jeśli staną się tłuste, może to spowodować problemy z plecami.