Każda wolna chwila jest dobra na umycie futerka! Koty spędzają na toalecie nawet połowę swojego czasu. Wykształciły też naturalne mechanizmy usuwania połkniętego futra z przewodu pokarmowego. Czasem jednak uzbiera się go na tyle dużo, że tworzą się kule włosowe, których mruczek sam nie usunie. Jak rozpoznać zakłaczenie u kota?
Dlaczego odkłaczanie kota jest takie ważne?
Pilobezoary to kule włosowe. Powstają z zalegającej w przewodzie pokarmowym sierści, która to nie opuściła organizmu wraz z kałem. Zdarza się, że kot wymiotuje i w ten sposób pozbywa się sfilcowanego futra. Jeżeli jednak tak się nie dzieje, a pilobezoary długo zalegają w żołądku i jelitach, mogą doprowadzić do różnych chorób np. wrzodów żołądka i zaburzenia perystaltyki jelit. Gdy dojdzie do całkowitej niedrożności układu pokarmowego, to życie kota jest zagrożone.
Nie tylko wymioty czy zatwardzenie u kota będzie świadczyło o tym, że jest on zakłaczony. Towarzyszyć temu będą także takie objawy jak:
- przewlekłe i nawracające zaparcia
- biegunka (mocno wodnista)
- wymioty lub próby wymiotów (odbijanie się)
- zaburzenia apetytu, w tym jego brak
- odruch wymiotny, dławienie się
Zakłaczenie u kota – jak zapobiegać?
- Regularnie pielęgnuj sierść kota. Wyczesuj go co najmniej raz w tygodniu. Jeśli Twój kot jest długowłosy, nie zapominaj o wycinaniu ewentualnych kołtunów;
- Podawaj kotu jedzenie ze zwiększoną zawartością błonnika, która pomaga przesuwać kłaczki przez jelita. Dodatek włókna roślinnego zmniejsza ryzyko zakłaczenia u kota.
- Pamiętaj również o nawadnianiu. Koty zwykle przyjmują mało płynów ze względu na pustynne pochodzenie. Kontroluj, ile dziennie wypija Twój kot poprzez obserwowanie ubytku wody w misce. Rozważ także włączenie do diety kota mokrej karmy, decydując się np. na żywienie mieszane. Pozwoli to na większy pobór płynów przez zwierzaka.
- Umieść w domu doniczkę z kocią trawą. Możesz skorzystać z gotowych rozwiązań lub wyhodować trawę samodzielnie. Podgryzanie trawy powoduje u kotów wymioty, dzięki którym oczyszczają układ pokarmowy z zalegającej treści. Pomaga także uporać się z zaparciami, wspierając oczyszczenie jelit.
- W przypadku częstych, nawracających incydentów zakłaczenia, pomyśl o doraźnym podawaniu preparatów odkłaczających, np. w postaci pasty. Nigdy nie podawaj kotu olejów ani parafiny, które znacząco obciążają wątrobę i trzustkę!
Najbardziej narażone na powstawanie pilobezoarów są:
- koty długowłose
- koty z gęstym, grubym podszerstkiem (to takie, których włosy doprawiają nam kawę i ozdabiają ubranie niezależnie od pory roku),
- te, u których sierść wypada w nadmiernych ilościach.
Na zakłaczenie narażone są też zwierzęta zbyt intensywnie wylizujące sierść (ze względu na świąd, stres, zaburzenia behawioralne). U większości kotów wyższe ryzyko zakłaczenia występuje natomiast w naturalnych okresach lnienia, dlatego ważne jest regularne wyczesywanie kota, ponieważ w ten sposób pozbywamy się luźnych włosów, które zwierzak zjadłby podczas mycia. Kiedy zwierzęta są chore lub starsze, może okazać się, że będzie trzeba zadbać o ich sierść w inny sposób. Podczas kąpieli należy zastosować specjalny preparat, jakim jest szampon dla kota.
Nie wolno bagatelizować żadnych oznak. Im szybsza interwencja, tym większe prawdopodobieństwo, że uda się uratować kota. Chcąc upewnić się, że w organizmie zwierzaka zalegają kule włosowe, weterynarz wykonuje badanie USG lub RTG. Gdy okaże się, że sfilcowana zbita sierść zagraża życiu kota, będzie trzeba wykonać zabieg chirurgiczny. W innym przypadku lekarz może podać kroplówkę lub zrobić lewatywę. Rozmiękczenie kul pozwala na wydalenie ich przez organizm kota. Można również zastosować parafinę, która powoduje, że na ścianach układu pokarmowego tworzy się śliska warstwa, ułatwiająca przesuwanie się zbitej sierści.
